19 พฤษภาคม 2555
ครึ่งทางแล้ว วันนี้จะผ่านไปได้ครึ่งทางแล้ว คุณหมอนัดเข็มที่สาม ก็เดินทางออกจากบ้านตอนหกโมงเช้า เพื่อไปพักที่คอนโดก่อนจะไปพบหมอตอนสามโมงเย็น เอาถัวฟักยาวที่พ่อปลูกเองมาฝากน้อง ๆ แกงขี้เหล็กฝีมือแม่ ไม่มีสารพิษ มะม่วงโชคอนันต์ที่แข็งๆ มาฝากน้อง ๆ และคุณ ถึงคอนโดเที่ยง เอาหนังสือนิยายที่อ่านจบแล้วมาขายต่อ ไม่อยากเก็บเพราะมันเยอะเกินไป ถึงก็นอนพักก่อนเพราะเหนื่อยกับการเดินทาง บ่ายสองโมงก็เดินทางไปโรงพยาบาล น้องคนเล็กไปเป็นเพื่อน จนบ่ายสามโมงสี่สิบคุณหมอมา ก็ได้เข้าพบ คุณหมอก็นัดให้ยาได้เลย เลือดไม่มีปัญหา นั่งรอพยาบาลออกมานัด Admid แต่พยาบาลบอกว่า มีปัญหาเรื่องยา ให้มาใหม่วันพรุ่งนี้ตอนสามโมงเช้า นัดนอนโรงพยาบาลเลย เราก็เลยกลับไปนอนคอนโด ตอนเดินทางกลับมีสายโทรเข้ามา 3 สายแต่ไม่ได้ยินเลยไม่ได้รับ และไม่ได้โทรกลับเพราะไม่รู้ว่าใครโทรมา เดี๋ยวเค้าคงโทรมาใหม่ ก็ไม่มีใครโทรมา คุณก็แวะมากินข้าวด้วย ตอนสองทุ่มเหมือนเคย รุ่งขึ้นสองโมงครึ่งเดินทางไปโรงพยาบาล เดินทางไปคนเดียว เพราะแค่นอนเฉยๆ ยังไม่ได้ให้ยาแน่ ๆ น้องคนเล็กจะไปขายหนังสือให้ แต่พอไปพยาบาลมาบอกว่า เลื่อนนัดไปเป็นห้าโมงเย็น เพราะยายังไม่มา ได้โทรไปแจ้งแล้วแต่ไม่มีคนรับ อ้าว... ทำไมไม่โทรบอกจนกว่าจะมีคนรับ หรือโทรบอกญาติก็ได้ แล้วก็ต้องเสียเวลาเดินทางกลับ เลยบอกน้องคนเล็กว่าจะไปขายหนังสือด้วย จะไปรอที่ซีคอน เลยเดินทางไปรอน้องสาวที่ห้าง เดินเลือกหนังสือที่ออกใหม่ ไปดูการ์ตูนโคนันเล่มใหม่ยังไม่ออก จนน้องสาวคนเล็กเดินทางมาถึง ขายหนังสือได้ 1000 บาท มีตั้งค์กินข้าวแล้วก็เลยไปกินจุ่มแซบฮัทกัน แล้วกลับมานอนคอยเวลาไปโรงพยาบาล ห้าโมงเย็นไปอีกที ได้นอนโรงพยาบาล ไปคนเดียวเช่นเคย เพราะอยากให้น้องเค้าพักผ่อน เราไปได้ คืนนั้นคุณมานอนเป็นเพื่อน เพราะได้นอนห้องคู่ แต่อีกเตียงว่าง กลัว คุณมาประมาณสามทุ่ม เราโครตจะงอนเลย ก็มันเงียบ ไม่มาสักที เราก็กลัว คุณมาง้อสักพัก เราก็หลับ เพราะง่วงเต็มที่แล้ว ตีห้าครึ่งคุณกลับมาอาบน้ำเพื่อไปทำงาน แล้วคุณก็เข้ามาหอมแก้มก่อนไปทำงานเหมือนทุกครั้ง บอกว่าตอนเย็นถ้าเลิกเร็วจะมารับกลับ แต่ก็ไม่ได้ให้คุณมารับ เพราะขึ้นแทกซี่กลับเอง ไม่มีอาการอะไรมากนัก กลับไปนอนคอนโดอีก1 คืน ยังไม่กลับโคราช เพราะว่าจะไปทำธุระก่อนจะกลับโคราช
คืนนั้นเริ่มมีอาการเหนื่อย เพลีย อยากนอนตลอดเวลา แต่ก็ยังไม่มีอะไรมาก จนวันรุ่งขึ้นเริ่มเหมือนมีไข้ หนาว ๆ ร้อน ๆ ปวดตามตัวนิดหน่อย วันพุธเลยเดินทางกลับโคราช วันที่สองที่มาถึงโคราช แทบเดินไมได้เลย ปวดมากกก ปวดทั้งตัว อยากแต่จะนอน ยิ่งกินยาแก้คันที่หมอให้มา นอนทั้งวันจนแทบไม่ได้ทำอะไร เข็มนี้หนักมาก หนักกว่าทุกเข็มที่ได้รับมา แต่ก็ยังกินข้าวได้ เพียงแค่ไม่หิว แต่ถ้ากินก็กินได้ปกติ ยังลุกขึ้นไปใส่บาตรได้ปกติ แบบฝืน ๆ แต่ก็อยากไป แล้วกลับมานอนต่อ วันนี้วันที่ 4 แล้วก็ยังปวดอยู่อย่างต่อเนื่อง ทั้งสัปดาห์ เป็นอยู่อย่างนี้จนเข้าสัปดาห์ที่สอง เริ่มดีขึ้น ไม่ปวดตัวแล้ว หยุดกินยาแล้ว ถ่ายได้ปกติแล้วโดยไม่ต้องกินยาระบาย มีอาการปวดหัวบ้างนิดหน่อย ก็ลุกขึ้นมาทำอะไรนิดหน่อยให้เหนื่อย ได้เหงื่อ บางทีก็ไปถอนหญ้าที่หน้าบ้าน ที่แปลงปลูกดอกไม่ พรวนดินต้นไม่ที่ปลูกดาวเรืองไว้ กวาดใบไม้ร่วงใต้ต้นชมพู่ ก็มาอาบน้ำก็ดีขึ้น เคยนอน แล้วไม่ดีขึ้น เหมือนจะหนักกว่าเดิม ก็เลยไม่นอน เหนื่อยหน่อยก็ทนได้ คุณโทรมาถามทุกวัน ไม่เคยทิ้งให้เหงา หรือรู้สึกว่าคุณเปลี่ยนไป โทรมาถามอาการ เป็นยังไงบ้าง วันนี้ทำอะไรบ้าง กินอะไรบ้าง บอกคิดถึง เราก็บอกคิดถึงมากกว่า ปกติคุณจะไม่บอกอะไรอย่างนี้ ฉันก็จะไม่เคยบอก หรือพูดว่ารัก หรือคิดถึง บ่อยนัก แต่ตอนนี้ ทุกครั้งที่มีโอกาส ที่คุยกัน จะบอกคุณเสมอว่า คิดถึงคุณนะ รักคุณนะ คุณก็จะตอบกลับมากว่า รู้แล้วจ๊ะ คิดถึงเหมือนกัน แต่ไม่เคยบอกว่ารักนะ แต่แค่นี้ก็ดีใจแล้ว ขอบคุณมาก ๆ แล้ว ที่ยังไม่ทิ้งกันไป ตอนนี้ ขอบคุณค่ะ
