ให้ยาเคมี (คีโม) เข็มที่หก (สุดท้ายแล้ว)

เดินทางจากโคราชไปกรุงเทพฯวันเสาร์ที่ 21 ตามหมอนัด พ่อออกมาส่งที่ปากทาง แต่เกิดเหตุว่า อยู่ ๆ มอเตอร์ไซค์ก็ ส่ายไปมานิด ๆ เราถามพ่อว่ามันเป็นอะไร พ่อบอกว่าน่าจะลมยางมีปัญหา แต่พ่อก็พามาถึงปากทางจนได้ เราก็นั่งรอรถตู้ พอมาดู ปรากฏว่าลมยางไม่มีเลย น่าจะยางรั่ว ใจไม่ค่อยดีแล้ว วันนี้ต้องมีอะไรผิดแผนแน่ ๆ ไปถึงกรุงเทพฯ ห้าโมงครึ่ง นัดกับน้องพรว่าจะไปตัดชุดที่ร้านตัดเสื้อตรงข้ามซีคอนก่อน เลยขึ้นรถแทกซี่ไปรอที่ซีคอน ให้น้องพรเอาผ้าฟอร์มตามไปเจอกันที่นั้น แล้วนั่งวินมอเตอร์ไซค์เข้าไปร้านตัดเสื้อ หมดตังค์อีกแล้ว เสื้อสูท 1 ตัว กางเกง 2 ตัว เสื้อใส่ต้วใน 2 ตัว หมดประมาณ 2400 บาท (ประมาณนะ) แล้วกลับมาหาอะไรกินที่ซีคอน เห็นเค้ามีงานใบตองครองเมือง ก็เลยแวะไปของกินมากมาย ซื้อข้าวห่อใบบัวไปสองห่อ เผื่อไปกินตอนเย็นตอนนอนที่โรงพยาบาล ผัดหมี่กระทิ 1 ห่อ บ่ายสองหน่อย ๆ ก็เดินทางไปโรงพยาบาล เพราะหมอนัด 3 โมงเย็น แต่ไม่รีบเลยนั่งสองแถวไปคนละ 7 บาท ไปถึงก็ไปเจาะเลือดก่อน พอไปนั่งรอ มีพยาบาลมาบอกว่า คุณหมอโทรมาแจ้งว่าจะเข้ามาประมาณ 5 โมงเย็น ตายห่า... เหลือเวลาตั้ง 2 ชั่วโมงจะนั่งตูดบานแล้ว เลยชวนน้องไปชอปปิ้งที่ Max value ต่อ ไปได้หนังสือนิยายมา 2 เล่มเพื่อนอนอ่านคืนนี้ อุปกรณ์ทำความสะอาดแผล ขนม ของใช้ เหมือนคนไม่ได้เป็นมะเร็งเลย ทั้งที่เค้าห้ามไปเดินห้างเพราะกลัวติดเชื้อ แต่เราประมาท คิดว่าตัวเองแข็งแรงพอ คงไม่ติดเชื้อง่าย ๆ ฮ่าๆๆๆ แล้วกลับกลับมาตอนสี่โมงครึ่งหมอมา ห้าโมงพอดีเป๊ะๆๆๆ ได้คุยกับหมอคนเกือบท้าย ๆ คุณหมอก็บอกว่า “เลือดปกติดี ครั้งสุดท้ายแล้วนะ สู้ๆ ๆ บอกว่าการให้ยาเคมีคือการป้องกันไม่ให้เชื้อมะเร็งกระจายหากมีเชื้อเหลืออยู่ เป็นการป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีก คุณหมอเป็นแค่คนให้ยาเคมี ส่วนแนวทางการปฏิบ้ติตัวยังไง หมอคนเชี่ยวชาญทางด้านมะเร็งสูติ จะอธิบายให้ฟังอีกครั้ง เดี๋ยวหมอจะนัดหมายให้คุยในครั้งหน้า ทุกอย่างโอเคแล้วนะของคุณ สบายใจได้ “ จากนั้นก็ออกมานั้งรอพยาบาลจัดคิวให้ แต่ก็จนได้ พยาบาลเอามาให้แค่ใบนัดให้มาอีกทีวันพรุ่งนี้ เนื่องจากวันนี้ห้องพักผู้ป่วยเต็ม ว่าแล้ว...มันต้องมีอะไรผิดแผนสิ เมื่อเช้ามันติดใจอยู่ตงิด ๆ จึงเดินทางกลับมาคอนโด นอนเอาแรง


วันที่ 22 ไปที่ซีคอนก่อน ไปนัดเจอน้องอีกคนแต่เค้าเลื่อนนัด เลยไปหาอะไรกินชิว ๆ แล้วก็ได้วิกผมมาใหม่ แทนตัวเก่าที่เน่าไปแล้ว เพราะไปตัด ไปเล็ม ไปสระ ทำความสะอาดผิดวิธี แล้วมาโรงพยาบาลอีกครั้ง ได้นอนห้อง 917 เห็นแวบแรก ห้องนี้ใหม่มาก เหมือนเพิ่งปรับปรุงใหม่ ยังมีกลิ่นสีอยู่เลย แอร์ก็เย็นดี ห้องดูสะอาดพื้นสะอาด ห้องน้ำกว้าง แต่... ไม่มีโซฟาให้ญาติผู้ป่วยนั่งเลย มีแต่เตียงคนไข้ ห้องน้ำกว้างก็จริง แต่ไม่ได้แยกส่วนอาบน้ำกับโถสุขภันฑ์เหมือนห้องอื่นที่เคยอยู่ ที่สำคัญ ฝักบัวอาบน้ำ เปิดได้แต่น้ำร้อน น้ำเย็นเปิดไม่ได้ ตายแล้ว.. ใครจะอาบน้ำได้ มันก็ร้อนตายสิ หกโมงให้พรกลับไปพักผ่อน เพราะตะลอน ๆ มาทั้งวันแล้ว เราบอกว่าอยู่ได้ คนเดียวไม่กลัวอะไร (แต่จริง ๆ กลัววววว) พอน้องกลับไปก็ไปอาบน้ำแบบร้อนนิด ๆ แล้วเอาน้ำเย็นจากก๊อกล้างหน้าใส่แก้วไปอาบ (อนาถาไปไหม) เปลี่ยนเป็นชุดคนป่วย กินข้าว แล้วนอนรอๆๆๆๆ ต่อไป คุณโทรมาว่าอยู่ห้องไหน กำลังเดินทางไป ก็เลยบอกคุณว่ามันไม่มีโซฟาให้แขกนอน พี่ไม่ต้องมาก็ได้ เค้าอยู่ได้ คุณบอกจะไปเยี่ยมเดี๋ยวว่ากันอีกที .. สองทุ่มคุณมาถึง พร้อมผัดไทย 1 ห่อ นมสองกล่อง ปัง เว้ย เฮ้ย 3 อัน ฉันจะหลับอยู่แล้ว...แล้วคุณก็บอกว่าจะนอนข้างล่างก็ได้ เลยบอกไม่เป็นไร พี่ไม่สบายตัว ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานอีก เค้าอยู่ได้จริง ๆ คุณลังเลนิดหน่อย ก็ถามย้ำว่าอยู่ได้แน่นะ แน่..เค้าอยู่ได้ ห้องนี้มันไม่ค่อยน่ากลัว พอกินอะไรเสร็จ คุณก็กลับ บอกว่าพรุ่งนี้จะโทรหา แต่คงไม่ได้ไปหาที่คอนโด เพราะเดี๋ยวจะได้พักผ่อน พี่ไม่อยากไปกวน ก็ได้ตามสบายพี่ละกัน แล้วคุณก็มากอด เอียงแก้มมาให้หอม แล้วตบหลังปลอบใจว่าครั้งสุดท้ายแล้ว จะหายแล้ว ..

วันที่ 23 พยาบาลมาเจาะเส้นตอนสิบโมงเช้า สิบเอ็ดโมงก็ได้เริ่มให้ยาแล้ว ครั้งนี้เร็วมาก
เช้าวันนี้เป็นข้าวต้มหมูกับเนสวีต้าซองมา ไม่ค่อยเวิร์คแฮะ ดีนะที่มีขนมที่น้องพรซื้อให้ไว้ แล้วก็ข้าวห่อใบบัวที่ซื้อมาเมื่อวานอีก 1 อัน แต่กินไม่หมดหรอก แต่ก็ดีกว่าข้าวต้มหมู เนสวีต้าไม่กินเพราะไม่ชอบ เก็บมาให้แป๊ะซะแล้ว ตอนเที่ยงเค้ามีข้าวผัดปู น้ำซุป แล้วก็ถั่วเขียวต้มน้ำตาลมา ค่อยยังชั่วหน่อย กระปุกแรกหมดตอนบ่ายสองโมงครี่ง แล้วเริ่มกระปุกสอง เสร็จประมาณสามโมงนิด ๆ ก็กลับบ้านได้ มารับยาแล้วมาเซ้นต์ค่าใช้จ่าย ครั้งนี้หมด 75000 กว่า ๆ จำตัวเลยเต็ม ๆ ไม่ได้ เดินออกมาหาซื้อกับข้าวไปให้น้อง เพราะเค้าทำงานกัน ไม่มีแรงจะทำกับข้าวให้ใครกินแล้ว ได้น้ำพริกกระบิ ผักสด แล้วก็หมูปิ้งไปให้ พอดีน้องเขยเล็กเค้ามาจากบ้าน แม่ฝากแกงส้มมะละกอ ห่อหมกหน่อไม้ มาให้ก็เลยให้น้องคนกลางหุงข้าวให้ เราก็ไปอาบน้ำจะนอน มันเพลียๆ คุณโทรมาตอนทุ่มครึ่ง ถามอาการ แล้วก็บอกว่าไม่ได้มาหานะ อยากให้พักผ่อน พี่จะเจียวไข่กินที่ห้องนี่แหละ

วันที่ 24 ก็เดินทางกลับมาโคราช เที่ยวหกโมงเช้าถึงโคราชสามโมงสี่สิบห้า เร็วมาก ๆ โทรบอกพ่อมารับ ซื้อข้าวหลามมาฝากแม่และย่า ก็มานอนๆๆๆๆ เอาแรง