วันแห่งความรัก
เมื่อวานวันแห่งความรัก ผ่านมา 1 ปีแล้วสินะ ตั้งแต่ผ่าตัดมาครอบรอบ 1 ปีแล้ว ดีใจจังมีชิวิตอยู่มาได้ตั้ง 1 ปี ได้ทำอะไรเยอะแยะมากมายที่อยากทำ ได้กลับมาทำงานชีวิตมีคุณค่ามาก ปีที่แล้ว คุณมาหาเพราะเพิ่งผ่าตัดเสร็จกลับมาพักฟื้นที่คอนโด ตอนนอนอยู่โรงพยาบาล คุณไปเยี่ยมไม่เคยได้ดอกไม้จากคุณเลย จะว่าไปตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่เคยได้ดอกไม้จากคุณเลย แต่ปีที่แล้ว เป็นปีแรกที่คุณให้ดอกไม่วันวาเลนไทน์ ได้มา 3 ดอก แดง 2 และขาว 1 คุณไม่พูดอะไร อยู่ ๆ ก็แวะมาแล้วยื่นให้ แคนี้ก็เป็นกำลังใจแล้ว ปีนี้ คุณเดินมาหาแล้วบอกว่า “สุขสันต์วันวาเลนไทน์” แล้วก็เดินจากไป เวลาผ่านไป 1 ปี อะไร ๆ เกิดขึ้นกับเราสองคนเยอะ ความห่างเหิน เฉยชา เพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่เคยพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ และ ฉัน ก็เริ่มทำใจได้บ้างแล้ว กำลังทำใจที่จะออกไปอยู่คนเดียวได้แล้ว ..
เมื่อวานคุณมาหาที่คอนโด โดยไม่โทรมาหาก่อนเหมือนทุกครั้ง อยู่ ๆ ก็มาเคาะประตู แล้วมีของติดไม่ติดมือมาเต็ม แตงโมลูกโต ไอศครีมกระทิที่ฉันชอบ และไอศครีมเผือกที่คุณชอบ ปลาช่อนเผาเกลือตัวใหญ่ และดอกกุหลายสีขาว 1 ดอก แล้วคุณก็ยื่นให้ เรียกน้อง ๆ มากินด้วยกัน กินเสร็จนั่งดูทีวีสักพักคุณก็กลับ ฉันยังไม่มีโอกาศกอดขอบคุณคุณเหมือนทุกปี เพราะน้อง ๆ อยู่กันครบ เราไม่ได้อยู่กันตามลำพัง แต่ก็กล่าวขอบคุณออกไป แล้วลงมาส่งคุณ แล้วที่ผ่านมา มันคืออะไร ที่ห่างเหินมันคืออะไร หรือคุณมาเพราะอะไร คุณยังรักฉันอยู่เหรอ ไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจเอาซะเลย ความจริงคืออะไร ช่วยบอกที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น